Ajanimo
La Ceiba yağmur ormanları içindeki yetimhanede tembel hayvanlara eğitim veriliyor. Eğitimde birçok sebepten dolayı nesilleri tükenme tehlikesi altında olan yavru tembel hayvanlara doğada hayatta kalabilme eğitimi veriliyor.
Doğadaki tembel hayvan sayısı her gün azalmakla birlikte mevcut tembel hayvan sayısının 1500 olduğu tahmin ediliyor. WWF’ye göre bu durum tembel hayvanları, nüfusunun tükenme tehlikesi olan ilk hayvanlardan biri yapıyor.
Bu yavaş hareket eden canlıların yaşamını ormansızlaşma, avlanma ve doğal yaşam alanlarının yok edilmesi gibi birçok etken tehdit ediyor. Ancak sorunlar bunlarla kalmamakla birlikte özellikle yavrular için tehlikeli olabilecek birçok sorun daha var.
Yavrular için en tehlikeli olabilecek durumlardan bir tanesi annelerinin elektrik çarpması, trafik kazası veyahut vahşi hayvanlar tarafından avlanılması sonucu hayatını kaybetmeleridir. Ne yazık ki bu durum sık olarak gerçekleşmektedir.
Bu durumu Jaguar Kurtarma Merkezi’nin (JRC) kurucusu Encar Garcia “Bu sürekli bir savaş” diye tanımlıyor.
ASIL SORU ‘BİR TEMBELE TEMBEL OLMAYI NASIL ÖĞRETİRSİNİZ?’
Tembel bebeklerin yaşam mücadelelerine yardım etmek ve nesillerini korumak için La Ceiba yağmur ormanlarının derinliklerinde bulunan bu rehabilitasyon tesisi, tembel bebeklere vahşi yaşam için gerekli becerileri geliştirme şansı sunuyor.
Garcia, asıl sorunun “Bir tembele tembel olmayı nasıl öğretirsiniz?” olduğu söylüyor. García, tesisi kurmalarındaki amacı “yetim bebeklerin ait oldukları ormana geri bırakılmalarını sağlayacak bir yol icat ettik.” diyerek açıklıyor.
ANAOKULUNDAN MEZUNİYETE EĞİTİM SÜRECİ
Tesise öksüz bir tembel hayvan getirildiğinde, JRC öksüz hayvanı yeni ortamına tanıtmak için hızla harekete geçiyor.
Garcia, “Tembel hayvanlarımız için tam bir adaptasyon sistemi icat ettik” diyerek hayvanların eğitim gördüğü sistemi açıklıyor:
“Öncelikle yeni gelen öksüz yavruyu aynı yaştaki diğer bebeklerle aynı yere koyuyoruz ve ‘lise’ dediğimiz bir süreçten geçiriyoruz. Dışarı çıkıp ağaca tırmanmaya başlıyor ve oyun alanımızı kullanıyor. Böylece yavaş yavaş tembel olmayı öğreniyor.
Bu süreç, yaprak ve dallardan taze meyve ve sebzelere kadar uzman tıbbi bakım ve beslenme ortamının ayarlanması ile devam ediyor.
Düşük metabolizma hızı, tembel hayvanların nispeten az yiyecekle hayatta kalabileceği anlamına gelir. Diğer hayvanların birkaç saat içinde sindirebileceklerini sindirmeleri günler sürer.
JRC’deki personeller, annelerinin yönlendirmesi olmadan yavruları besin açısından zengin bir diyet yemeye teşvik etmek için çok çalışıyor.
Kendi yiyeceklerini bulmayı öğrenmek, eğitimlerinin son aşamalarından biridir. Bu noktada onları her zaman kendi başlarına bırakıyoruz ve hiçbir şekilde ilgilenmiyoruz. Yiyecekleri kendileri bulmak zorundalar.
Bu süreç tembellerin doğal ortamlarına yeniden alışmalarını sağlar. İnsan bakıcılarının yardım ellerinden çok uzakta olan yavrular, günlerini ağaçlara tırmanarak ve sarkan dallardan yapraklar yiyerek geçirirler. Hareketlerini belgelemek için sadece kamera tuzakları mevcuttur.
Bu son süreçten sonra, onların vahşi ve mezun olmaya hazır olduklarını görebiliyoruz.”
TÜM ÇALIŞMALARIMIZIN BU HARİKA HAYVANLARIN ÖZGÜRLÜĞÜNÜ GÖRMEKLE SONUÇLANMASI MÜKEMMEL BİR DUYGU
Tembel hayvanlara doğaya salınmadan önce yolculukları boyunca izlenebilmeleri için mikroçip yerleştiriliyor. Ayrıca eğitim alan hayvanların doğada daha kolay tanınabilmesi için tırnaklarına da parlak renkli boyalar sürülüyor.
García, “Serbest bırakıldıktan sonra Cahuita Ulusal Parkı’na gidip onları takip ediyoruz. “Onlara yaklaştığınızda, davranışları tamamen farklı. Onlar artık bir çocuk değil, üç kilo ağırlığında büyük bir hayvan.” diyor.
Garcia son olarak “Tüm ekibimiz tarafından üç yıl boyunca yapılan tüm çalışmaların bu harika hayvanlar için özgürlükle sonuçlandığını görmek harika bir duygu.” diye ekliyor.
